Bir anne gördüm
Ağlıyordu adeta
Ben herşeyimi verdim ona
Neden hala
Birşeyler eksik aramızda
Ağlayınca emzik, acıkınca aş verdim
Hastalanınca ilaç, okuturken öğüt verdim
Peki ya sevgi dedim
Bunları verirken kattın mı?
Yemeği lezzetli yapan,
Öğüdü kulakta tutan sevgidir
Sihridir anneliğin adeta
O nedir ki dedi
Kaç öğün verilir,
Ne zamanları, ne şekildedir...
Sevgi çeşitli şekillerde olur,
Bir bakış, bir gülüş, bir dokunuştur
Önce sarılabilirsin mesela dedim
Sen ne bilirsin ki dedi.
16 yaşındaki bir kıza
Nasıl sarılırım bu isyankarlığıyla
Garipsedim, diyemedim birden
Bende onaltıydım, hatta altıydım,
Ve hatta hatta yirmi altıydım,
Otuz altı da olacağım,
Ama değişmeyecek olan tek şey sevgi,
Dünü, bugünü ve yarını
...
İnsan o anda anlamasa da
Zamanla söküyor herşeyi
Bir bakıştaki anne sıcaklığını,
Bir dudak büküşteki kırgınlığı,
Yemeklerdeki lezzetin güzelliğinin
Yıllar geçsede unutulmaz kılınmasındaki gizli malzemeyi
Hepsinde ortak birşey var
O da Sevgi.

Bugün 23 Nisan, Bugünün çocuklarına armağan en güzel şeyin sevgi olacağını düşünüyorum. Onların gelecekle ilgili bir sürü seçimleri olacak, geçmişle ilgili değiştiremeyecekleri ve ömür boyu değişmeyecek tek şey ise aileleri,
O yüzden çocuklarınıza kaç yaşında olursa olsun yüzlerinde gülümseme ile hatırlayacakları 23 Nisan anıları bırakın...  
Siz yaşatın ki onlarda zamanı geldiğinde mutluluğun ne olduğunu bildikleri için başka çocuklara armağan edebilsinler, paylaşabilsinler...

 (Nediyoo.com(2016) köşe yazısıdır.)